Öncelikle bu animeyi bir yıl kadar listemde beklettim ve en sonunda "İzle hemen şunu" gibi bazı sinyaller aldım ve açtığım gibi aynı gün animeyi bitirmem bir oldu. Belki de bundandır bilemem ama sanırım tam olarak tadını çıkaramadım. Ayrıca bu animeyi izlememe neden olan ve favorim "Kötülük Çiçekleri" (Charles Baudelaire) adlı şiir kitabı oldu. Bunu da ayrı olarak tavsiye ediyorum.
"...Hey trenler, vapurlar beni burdan götürün!
Ne var gözyaşlarından çamurlar yoğuracak?
Ara sıra der mi ki Agathe'ın ruhu, üzgün,
"Nedametten, azaptan ve ıstıraptan uzak
Hey trenler, vapurlar, beni burdan götürün..."
Bu anime hakkındaki görüşlerim nelerdir?
Bu anime hakkında söyleyebileceğim her şey iyi yönlüdür çünkü benim tarzıma çok uyuyordu bu nedenle kendi bakış açıma göre değerlendireceğim. Öncelikle 3 ana karakterden oluşan bu anime yine çoğu serilerde olduğu gibi yarım bırakılıyor ve devamını öğrenmek için mangasını okumanız gerekiyor.. Bu yönü beni hep sinir ediyor animelerin...
Anime; bir oğlanın hissettiği boşluk, bir kızın hissettiği yalnızlık, bir kızın hissettiği ilgisizlik üzerine kurulu. Erkek oğlan çok geçmeden iki kişi arasında kalmaya başlıyor zaten. Oğlanın yaptığı çok küçük bir hatanın büyük olaylara mal olduğu, bölümler gittikçe her karakterin kendince psikolojileri bozulmaları ve o müthiş endingi... (BURADA ÖLÜYORUM...)
Ve çizimleri... Gerçekten çok etkilendiğim bir seriden biri oldu.
(Karakterlerin imgelendiği kişiler)
Animede geçen repliklerde gerçekten hoştu.
Her karakterin kendine özgü kişiliklerine bolca yer verilmiş bu da animeden etkilenmeme ayrı bir sebep oldu.
Sınıf içerisinde olan olaylar, aileler arası olan, duygu patlamaları vb. birçok şey gözüme çarptı.
Ve en çok da klasik bir ortaokul (ergen) öğrencinin kendini kanıtlamaya çalışırken bomboş olduğunu farketmesi beni etkiledi. Bu dönemlerde her insanın yaşadığı 'farklıyım ben' çabası belirtilmiş adeta. Kendi küçüklüğümü gördüm desem yalan olmaz.
Kısacası; izleyin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder